تغافل دل

محو شدن ، تاریک شدن ، از میان رفتن
این واژه ها را بارها شنیده ام ای کاش می شد پناه برد به دشت تغافل دل تا درآن جا راه سرنوشت را طی کنم و با دستانم احتدام نورش را لمس کنم تا دیگر وجودم شبنم را لکه ننگی بر بالین خود ، و خورشید را کره اثیری که تمام هستی ام را از درد به کبودی می کشاند ، نداند

پاورقی : گزیده ای از متن زیبای خانم آفرین ، یکی از دوستان جاویدان
پاورقی : در آینده منتظر خواندن آثار بیشتری از او باشید